یکی از سیاستهای کلی برنامه تلویزیونی"نود" حمایت صریح از کادر فنی تیم ملی فوتبال ایران به رهبری "افشین قطبی" است، "عادل فردوسیپور" که برای رسیدن "افشین قطبی" به این سمت از هیچ تلاشی دریغ نکرد، در طول مدت مربیگری وی در کادر فنی تیم ملی هرگز عرصه را برای وی محدود نکرد و با به وجود آوردن فضایی امن خیال وی را از هر جهت راحت کرد تا وی با دغدغهای از این جهت رو به رو نباشد.
"عادل فردوسیپور" هرگز در طول مدت فعالیت "افشین قطبی" در کادر فنی تیم ملی تلاش نکرد وی را به دلیل نقاط ضعف بسیارش به چالش بکشد اما بر خلاف "قطبی" ،"فردوسی پور" بدترین رفتار را با "محمد مایلی کهن"،"علی دایی" و"امیر قلعه نویی" سرمربیان سابق تیم ملی فوتبال ایران در برنامه تلویزیونی "نود" داشت تا این واقعیت برای مخاطب برنامه ورزشی " نود" برملا شود که تهیه کننده این برنامه تنها به دنبال بزرگ نمایی عملکرد سرمربی تیم ملی ایران است؛ نکتهای که هرگز شامل مربیان پیش از "افشین قطبی" نشد.
"عادل فردوسی پور" در شبی که میتوانست به خوبی به سوژه فعالیت " پیت بیوتر" در امر دلالی بپردازد و این مساله را به طور کامل بررسی کند به هیچ وجه به چنین مسالهای توجه نکرد چرا که یقین داشت اگر به طور شفاف به این مساله بپردازد برای مخاطب این واقعیت روشن میشود که دوست صمیمی "فردوسی پور" جناب "قطبی" در کمال ناباوری اقدام به استخدام فردی دلال به عنوان دستیار اول کرده و نیمکت تیم ملی را در اختیار یک ایجنت فرنگی قرار داده است.
تهیه کننده نود در برنامه شب گذشته خود ترجیح داد به مسائل کم اهمیت در برنامه خود به شکل مفصل بپردازد اما به چنین مسالهای توجه نکند تا مشخص شود خط فکری این برنامه در قبال سرمربی ایرانی – امریکایی تیم ملی به چه شکلی است. حال یک سوال اساسی در این بین به وجود میآید که اگر این اتفاق در زمان مربیگری "دایی"، "مایلی کهن" و یا "قلعه نویی" روی میداد بازهم "عادل" به این شکل عمل میکرد؟
با پیشینهای که از رفتار "عادل فردوسی پور" سراغ دارین تردیدی نداریم که اگر این اتفاق در زمان مربیگری یکی از سه مربی سابق تیم ملی روی میداد با پرداختن سریالی به این سوژه تلاش میکرد تفکر خود را به خورد مخاطب دهد و نشان دهد که مربیان داخلی کفایت لازم برای فعالیت در تیم ملی را ندارند اما حالا که دوست آقای تهیه کننده روی نیمکت تیم ملی قرار گرفته زیاد نباید به چنین مسائلی پرداخت.
افکارعمومی هنوز فراموش نکرده که "عادل فردوسی پور" چگونه با "محمد مایلی کهن" قبل از آغاز فعالیتش در تیم ملی فوتبال برخورد کرد، او به قدری با "محمد مایلی کهن" به شکل زنندهای گفتوگو کرد که حتی دوستان صمیمیاش در رسانههای گروهی به نقد عملکرد وی پرداختند تا او پس از چند ماه در یکی از برنامههای خود مجبور شد از "مایلی کهن" به خاطر رفتارش عذرخواهی کند، هنوز کسی فراموش نکرده که وی چگونه پس از حذف ایران از رقابتهای جام ملتهای آسیا مالزی آن هم در ضربات پنالتی به "امیر قلعهنویی" تاخت و از وی به دلیل این اتفاق به شدت انتقاد کرد،بی تردید کسی از یاد نبردهاست که تهیه کننده و مجری برنامه " نود" چگونه با" علی دایی" رفتار کرد و از او انتقاد کرد؛ هیچ یک از این اتفاقات از ذهن مخاطبان برنامه " نود" پاک نمیشود همانطور که کسی فراموش نمیکند "عادل فردوسی پور" با چه شیوهای با سرمربی ناکام فعلی تیم ملی در پایان رقابتهای مقدماتی جامجهانی برخورد کرد.
ابهامات زیادی در خصوص نوع رفتار "فردوسی پور" با "افشین قطبی" وجود دارد، که به نظر میرسد این ابهامات تنها با تغییر رفتار تهیه کننده این برنامه در مواجه با مسائل تیم ملی از ذهن مخاطب پاک میشود.بدون تردید برای مخاطبان ورزشی پرداختن به سوژهای نظیر حضور یک دلال روی نیمکت تیم ملی به مراتب مهمتر سوار شدن بازیکنان تیم استقلال اهواز در یک وانت بار سواری است! اما "عادل فردوسیپور" به دلیل آن که تلاش دارد به نوعی ناتوانی مدیریت در ورزش کشور را به تصویر بکشد حاضر است هر هفته تعدادی عکس را به عنوان دیدگاه غالب مخاطبانش به تصویر بکشد اما به مسائل کلیدی و بحثبرانگیز حوزه فوتبال نپردازد.
بر این اساس میتوان برای دومین بار به این گفته استناد کرد که "عادل"،"عادل" نیست.