بسياري از افراد عادت به تخليه موم گوش خود دارند،اين در حالي است كه اين ماده نيز به نوبه خود به سلامت بدن كمك مي‌كند و تخليه غيراصولي آن درد،خارش،شنيدن صداي زنگ در گوش و حتي كاهش شنوايي را در پي دارد.
 موم گوش به وسيله مخلوطي از ترشحات غددي كه در سراسر مجراي گوش قرار دارد،به اضافه مقداري سلول پوستي ورقه شده و تعدادي مو شكل مي‌گيرد.خود اين ماده به عنوان عاملي موثر جهت شستشوي گوش عمل مي‌كند و به‌علاوه محافظ بخش‌هاي حساس مجراي گوش است و به نوعي مجرا را روان و چرب مي‌كند.
به طور طبيعي مقدار بيش از اندازه اين ماده به طور خودكار و بدون دخالت فرد،به كمك حركات آرواره‌اي به سمت جلو حركت كرده و از مجرا خارج مي‌شود و اين زماني است كه مي‌توان اين خرده‌هاي بيرون زده را به طور كامل تخليه كرد.اما به شدت توصيه مي‌شود كه خود فرد به جستجوي اين مواد زايد اقدام نكند و فقط آن مقداري كه به طور خود به خود بيرون زده را پاك كند.
البته بايد گفت كه اگر چه اين ماده براي سلامت گوش خوب است ولي مقدار زياد آن مي‌تواند دردسر ساز باشد.

اما چگونه مي‌توان مقدار اضافي اين ماده را تخليه كرد؟
تنها راه ممكن شستشوي گوش با آب است تا به اين ترتيب موم اضافي تخليه شود.همچنين توصيه مي‌شود كه پزشكان از بيمار خود راجع به سابقه يا پيشينه موم گوش خود سوال كنند.افرادي كه از وسايل كمكي براي شنيدن استفاده مي‌كنند بايد به طور مرتب براي معاينه گوش و افزايش تدريجي موم گوش مراجعه كنند.اين امر به حفظ عملكرد صحيح وسيله كمكي براي شنوايي كمك مي‌كند.
توصيه مي‌شود كه فرد شخصا به كمك گوش پاك كن يا هر وسيله ديگر اقدام به زدودن موم اضافي نكند. افرادي كه مستعد گرفتگي ناشي از موم گوش هستند بايد هر 6 تا 12 ماه يكبار براي شستشو مراجعه كنند. عوارض ناشي از گرفتگي موم گوش مي‌تواند دردناك و پيشرونده باشد و باعث عفونت و از دست دادن شنوايي شود.