رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) در فضیلت این استغفار مى فرمایند :

خداوند گناهان صاحب این استغفار را مى آمرزد ، اگر چه گناهان او آسمان ها و زمین هاى هفتگانه را پر کرده باشد ، به سنگینى کوه ها و عدد قطرات باران ، و به تعداد آنچه در بیابان و دریا است ; باشد . و به همین اندازه براى کسى که این استغفار را تلاوت کند ، حسنات نوشته مى شود . و چنانچه بنده اى ، در شب یا روزى که این استغفار را قرائت مى نماید ، بمیرد ، داخل بهشت مى شود و هیچ گاه فقیر نمى گردد .

متن این استغفار چنین است :

« اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ مِمّا تُبْتُ اِلَیْکَ مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فیهِ ، وَ اَسْتَغْفِرُکَ لِما اَرَدْتُ بِهِ وَجْهَکَ فَخالَطَنى فیهِ ما لَیْسَ لَکَ ،

 وَ اَسْتَغْفِرُکَ لِلنِّعَمِ الَّتى مَنَنْتَ بِها عَلَىَّ فَقَوِیْتُ بِها عَلى مَعاصیک .

 أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذى لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الحَىُّ الْقَیُّومُ، عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ ، لِکُلِّ ذَنْب اَذْنَبْتُهُ وَ لِکُلِّ

 مَعْصِیَة ارْتَکَبْتُها.

اَللّهُمَّ ارْزُقْنى عَقْلاً کامِلاً ، وَ عَزْماً ثابِتاً ،  وَ لُبّاً راجِحاً ، وَ قَلْبًا زَکِیّاً ،  وَ عِلْماً کَثیراً ، وَ اَدْباً بارِعاً ، وَاجْعَلْ ذلکَ کُلَّهُ

 لى ، وَ لا تَجْعَلْهُ عَلَىَّ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ » .

« خداوندا ، از گناهى آمرزش مى طلبم که از آن به سوى تو توبه کردم ، سپس به سوى آن باز گشتم ، از تو آمرزش مى جویم براى عملى که در انجامش تو را اراده نمودم سپس در نیّت من چیزى راه یافت که براى تو نبود ، از تو آمرزش مى خواهم براى نعمتهایى که آن ها را بر من منّت نهادى ولى من از آن ها براى نافرمانى هاى تو نیرو گرفتم .

از خدائى طلب آمرزش مى کنم که معبودى جز او نیست ، زنده اى ازلى و ابدى ، سرپرستى بى همتا ، دانایى به پنهان و آشکار و بخشنده اى مهربان است . از او براى هر گناهى که انجامش داده و هر معصیتى که مرتکبش شده ام ، آمرزش مى طلبم .

« خدایا به من عقل کامل ، اراده پا بر جا ، عقل برتر ، قلب پاکیزه ، علم فراوان و ادب نیکو عطا فرما ، و همه این نعمت ها را به سود من قرار ده و بر ضرر من قرار مده ، به رحمت خودت اى مهربان ترین مهربانان ».

سپس پنج مرتبه مى گویى:

« أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذى لا إِلـهَ إِلاّ هُو الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ »

« از خدائى آمرزش مى طلبم که معبودى جز او نیست ، زنده اى ازلى و ابدى و سر پرستى بى همتا است و به سوى او باز مى گردم ».

به تلاوت آن بعد از نافله صبح در طول هفته ، سفارش شده است ، و امام سجاد (علیه السلام) بر قرائت آن در این ساعت مواظبت مى کردند.

شفاخانه