ديزرائيلي مي گويد:” قدرت تصور، بر جهان فرمانروايي مي کند و تا حد زيادي مي تواند بر زندگي شخصي فرمانروا باشد. بسياري از دشمني ها و ناسازگاري ها به دليل عدم توانايي در درک ديگران به وجود مي آيد. مثلاً وقتي مي گويند: ” قبل از اين که صحبت کني خوب فکر کن، ” منظور اين نيست که ما آن چه را که مي خواهيم بگوييم بسنجيم، بلکه اين است که تصور کنيم اظهارات ما چگونه تلقي خواهد شد. بسياري از حرف هايي که باعث ناراحتي مي شوند، به علت به کار نبردن قدرت تصورمان در اين زمينه است. اگر خود را به جاي ديگران بگذاريم مي توانيم از نظرخلاقيت رشد کنيم. اين کار مستلزم تدبير و انجام کارهايي است که بايد براي ديگري انجام دهيم. بدين ترتيب نه تنها قدرت تصور جانشيني را به کار مي اندازيم بلکه آن را به طريق خلاقانه اي به کار مي بريم. با چنين ابزاري مي توانيم کوه ها را به حرکت در آوريم.

1-قدرت تصور در روابط زناشويي

بسيار پيش آمده که ما باعث ناراحتي و حتي خشم عزيزترين کسان خود مي شويم نه به اين دليل که به آنان علاقه مند نيستيم بلکه به علت اين که قدرت تصور خود را به کار نمي بريم. “آشتي کردن ” ممکن است در ابتدا مفيد واقع گردد. ليکن بعدها غالباً مشمول ” قانون بازده نزولي ” قرار مي گيرد. يک راه بهتر عبارت است از ” تدبير”؛ تدبير راههايي براي اجتناب از برخوردهايي که مستلزم آشتي کردن است. اين نوع عملکرد خلاقانه نه تنها براي محافظت از خوشبختي ما، بلکه براي ساختمان مغز ما نيز مفيد است.

2-در کارهاي خانه تلاش فراوان لازم است

وظائف خانوادگي غالب خانم ها، مستلزم کوشش خلاقانه تري نسبت به مشاغل شوهرانشان است. ” از اين غذاهاي باقي مانده چه مي توانم درست کنم؟” ، “چگونه مي توانم کودک را سر وقت بخوابانم؟ ” ، ” فردا شب که مي خواهيم بيرون برويم بچه را نزد که بگذارم؟ ” اينها سؤالاتي است که خانم ها ، بسيار خلاقانه به آنها پاسخ مي دهند.

مي توانيم با جايگزين کردن تفکر خلاق در مورد موضوعي ديگر ، نگراني را از ذهن خود دور کنيم

3-برخوردهاي خلاق در مورد مسائل فرزندان

اگر پدر و مادرها به جاي نق زدن، با ملاطفت و مهرباني حرفشان را بزنند ، عکس العمل بچه ها خيلي بهتر خواهد بود. نق زدن فقط زبان لازم دارد اما يادآوري همراه با نوازش، مستلزم تفکر خلاق است. چقدر براي هدايت کودکان در عبور از بيابان طفوليت و از جنگل هاي جواني به سرزمين رشد و کمال نياز به ايده هاي فراواني است؟ اگر والدين نتوانند از مجازات چشم پوشي کنند، حداقل مي توانند راه هاي بهتري براي مجازات در نظر بگيرند و براي اين کار، بهتر است به جاي تصميم گيري از روي عصبانيت، اجازه دهند تدبيرشان زمان و مکان مناسب را براي مجازات انتخاب کند. همچنين براي آنکه مجازات با جرم تناسب داشته باشد، نياز به تصور خلاق داريم تا بتوانيم جريمه اي تعيين کنيم که کودک ، آن را منصفانه تلقي کند. وقتي والدين، فرزندان خود را به رعايت نظم و ترتيب دعوت مي کنند، به نحو مطمئن تري به نتيجه ي مطلوب دست مي يابند تا آن که فرزندان خود را دعوا کنند. ضمناً با کوشش جهت تدبير اين نوع استراتژي ها، والدين نه تنها موفق به تأمين خوشبختي بيشتري براي خانواده مي شوند بلکه تصور خلاق خود را هوشيارتر نگاه مي دارند.

علاوه بر اين والدين مي توانند فرزندان را به کوشش جهت خلاق بودن وا دارند. مثلاً مادري هنگامي که حوصله يکي از فرزندانش سر رفته بود و غرمي زد که ” امروز چه کار کنم؟ “، جواب داد: ” يک برگ کاغذ و يک مداد بردار و تمام کارهايي را که ممکن است دوست داشته باشي انجام بدهي، روي آن بنويس، قول مي دهم که مي تواني راه مناسبي براي سرگرم کردن خودت پيدا کني” پدري که به وادار کردن فرزندانش براي به کار انداختن فکرشان اعتقاد داشت، يک شب جعبه ي در بسته اي را به خانه آورد که شکافي روي آن قرار داشت و توضيح داد که در مشاغل مختلف، سيستم پيشنهادات وجود دارد و اعلام کرد که هر يک از بچه ها مي تواند ايده هايي براي بهبود وضع خانواده تدبير نموده ، در جعبه بيندازد. سپس شرح داد که در آخر هر ماه ، جوائزي به بهترين پيشنهادات داده خواهد شد. با وجود آن که سيستم، ايده هاي خارق العاده اي فراهم ننمود، ليکن کمک نمود تا به خانواده بياموزد که همگي داراي مغزهايي هستند که مي توان آن را براي استفاده خلاق به کار برد.

4-کنار آمدن با خود

 افرادي که از نظر خلاقيت هشيارترند انسانهاي جالب تري هستند. آنان نه تنها آن چه وجود دارد بلکه آن چه مي تواند وجود داشته باشد را نيز مي بينند و قدرت ديدن آن چه که ممکن است وجود داشته باشد خصوصيتي است که انسان ها را از يکديگر متمايز مي کند. در مورد کنار آمدن با خود، رضايت ما بيشتر بستگي به اين دارد که خلاق باشيم يا غير خلاق. برطبق يافته هاي علمي، بخش عمده اي از بي قراري ما، نتيجه عدم استفاده از استعدادهايمان است. استعدادهاي ما دايماً در اشتياق روزنه اي جهت ابراز هستند و بيشتر مشتاق پرورش اند. وقتي آنها را محبوس کنيم، ما را عذاب مي دهند. بدين ترتيب دليل نارضايتي را معمولاً مي توان عدم موفقيت در تمرين دادن و به کار انداختن استعدادها دانست. چنان که گفته شده: “دست کشيدن از تفکر، تفاوت اندکي با دست کشيدن از زندگي دارد. “

در سطح بالا مي توان به دو منبع خوشبختي اشاره کرد: يکي دانش اثبات شده اي که در مغز داريم و ديگري نيروي پرورش يافته اي جهت تدبير راه هايي براي بيرون کشيدن خود از سختي ها و مشکلات. با وجود اين افسردگي هايي که به ما روي مي آورد به ندرت دلائل خرد کننده دارد. از چنين حملاتي مي توان غالباً جلوگيري کرد يا از طريق استفاده صحيح از قدرت تصور ، از آن رهايي يافت.

استعدادهاي ما دايماً در اشتياق روزنه اي جهت ابراز هستند و بيشتر مشتاق پرورش اند. وقتي آنها را محبوس کنيم، ما را عذاب مي دهند.

به جاي صرفاً افسرده بودن، مي توانيم موضوع را روي کاغذ بياوريم. مطمئناً وقتي مشکل نوشته شود ديگر چندان وحشتناک به نظر نمي آيد- حتي ممکن است آن قدر مضحک باشد که ما را به خنده وا دارد و اين کوشش براي نوشتن، خود ممکن است نوعي رهايي عاطفي به وجود آورد – به عبارت ديگر ممکن است دروازه اي براي نوعي تفکر خلاق به روي ما بگشايد. همچنين وقتي مي دانيم مشکلي داريم که نمي توانيم از آن دوري کنيم، بهتر است قدرت تصور خود را رو در رو در جهت مقابله با آن هدايت کنيم. مثلاً اگر به مرضي مبتلا هستيم يک دوره نقاهت را قبول کنيم. درست است که پس از اين دوره نيز داراي روحيه اي ضعيف خواهيم بود ولي اگر پيشاپيش آن را نپذيريم روحيه ضعيف تري خواهيم داشت. مي توانيم با جايگزين کردن تفکر خلاق در مورد موضوعي ديگر ، نگراني را از ذهن خود دور کنيم. اکنون اين واقعيت، غير قابل انکار است که تقريباً همه ما اگر اراده کنيم مي توانيم خلاق تر شويم. با خلاق تر شدن مي توانيم زندگي درخشان تري را ادامه داده و با يکديگر بهتر زندگي کنيم. با خلاق تر شدن مي توانيم محصولات و خدمات بهتري براي يکديگر فراهم کنيم و در نتيجه به تدريج سطح زندگي را بالا و بالاتر ببريم. با خلاق تر شدن مي توانيم حتي راهي براي تأمين صلح پايدار در تمام جهان به وجود آوريم.