مرا به خلوت و ذکر شبانه راهی نیست
چرا که سهمیه ام غیر روسیاهی نیست

همیشه غیر تو را کرده ام طلب از تو
ببخش! نیت و مقصود من الهی نیست

مرا به سوی خودش می کشد چنان نفسم
که یک دو گام دگر تا خود تباهی نیست

فقط تو مشتری دست خالی ام هستی
اگرچه پیش تو دل گاه هست و گاهی نیست

اگر مرا نخری ورشکست خواهم شد
کمک که وضعیتم ، وضع رو به راهی نیست

تو دست یخ زده ام را گرفتی و انگار
به نامه ی عملم اصلاً اشتباهی نیست

دوباره بر سر سفره نشاندیم امسال
اگرچه بنده ی تو عبد دل بخواهی نیست

به روضه روزه ی خود باز می کنم زیرا
برای روزه که بی روضه جایگاهی نیست

سلام ماه خدا بر لب تو خون خدا
سلام بر لب زخم تو سید الشهدا

رمضان آمد و من آمده ام
باز هم قید خودم را زده ام

راه گم کرده ترین بنده منم
پیش چشمان تو شرمنده منم

میزبانی و منم مهمانت
لقمه ای اشک بده از خانت

رمضان آمده با طعم دعا
سفره انداخته اند در همه جا

سر این خوان همه نوع آدم هست
شاه اگر هست گدایی هم هست

عمر یک سال جلوتر رفته
از خودم حوصله ام سرفته

یازده ماه گناه آلودم
من همانم که همیشه بودم

چشم، حقّ بدنم را خورده
هر کسی خواست دلم را برده

خو گرفته است به بن بست خودم
طاقتم طاق شد از دست خودم

سالها در تن خود گم شده ام
تاجر سفره ی گندم شده ام

لحظه هایم به تجارت رفته
از کفم این همه فرصت رفته

مددی من به خودم برگردم
جان بگیرم به تنم برگردم

روسیاهم خدایا چه کنم ؟
بی پناهم خدایا چه کنم؟

من بدم شاه ولی بد نکند
پشت در آمده را رد نکند